تأثیر کارپوشه الکترونیکی بر خودتنظیمی دانشجویان پرستاری در درس فیزیولوژی

مقدمه: استفاده از فناوری های الکترونیکی در فرآیند یاددهی-یادگیری جزء جدایی ناپذیر تعلیم و تربیت امروزه شده است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر به کارگیری کارپوشه الکترونیکی بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانشجویان رشته پرستاری در درس فیزیولوژی بود. روش ها: این پژوهش از نوع شبه­تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری شهر ملایر در سال تحصیلی 94-93 تشکیل دادند. نمونه پژوهش، با استفاده از نمونه گیری در دسترس شامل 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و آزمایش قرار گرفتند. برای اندازه گیری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، از پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت که در پژوهش های قبلی در ایران روایی و پایایی آن تأیید شده است، استفاده شد. داده ها با استفاده ازآمار توصیفی و استنباطی( آزمون تی مستقل) مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته های پژوهش حاکی از افزایش میزان خودتنظیمی آزمودنی های گروه تجربی که درس فیزیولوژی را با کارپوشه الکترونیکی آموزش دیده بودند، نسبت به گروه شاهد بود (58/4=t، 001/0p=). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش و اثربخشی به کارگیری کارپوشه الکترونیکی بر خودتنظیمی دانشجویان در درس فیزیولوژی، استفاده از این فن­آوری الکترونیکی در آموزش پزشکی توصیه می گردد.